سلام بازم منم

با تشكر از شما به خاطر داشتن اين وبلاگ زيبا

ولي من يگ گله دارم و اون اينه كه در وبلاگ شما ابتدا نظرات بصورت خصوصي براي شما فرستاده مي‏شه بعد اونو روي پيامهاي عمومي مي‏ذارين

آخه چرا؟

سلام

ملت از اشعار فخري جان حمايت مي کنند

پيش حق از بعضي از آن ها شکايت مي کنند

قبل از اينکه وارد صحن بهارستان شوند

از فلان و بهمدان يک ريز صحبت مي کنند

تا به روي صندلي اما جلوسيدند ، حيف

حرف را از ياد برده خواب راحت مي کنند

قولهاي خود اگرچه مي رود از يادشان

ليک با ماشين ماکسيما قناعت مي کنند

با نظارت قهر مي گردند تا روز ابد

جاي آن اما چه با مزه صدارت مي کنند

گر بخواهم آنچه در دل هست گويم لاجرم

کله ام بر سنگ کوبند و ملامت مي کنند

...........................
ماهم افاضاتي در باب انتخابات داريم که به خواندنش مي ارزد

سلام

بابا شاااااااااااااااااااااعر.

بيست بود. شعر هر دو تاتون.

موفق باشيد.

يا علي

سلام عليكم مدير عزيز و گرامي .

باز در منتخبين ديدم كه خدمت رسيدم ، همه رقمش را فكر مي كردم الا شعر بودنش را ، و في البداهه پاسخ برادر عزيزم حاج آقا مخبر را .

به نام خدا

سلام عليكم

اميدوارم از پرحرفي و روده درازي من خسته نشويد. من هيچ قصدي ندارم جز عرض ارادت. اما چند نكته در ادامه گفتمان:

1. به نظر من تفكيك شخصيت حقيقي و حقوقي در طنز و انتقاد كارگشا نيست. به هر حال وقتي گفته مي شود، رئيس جمهور چنان كرد، اين به شخصي حقيقي انصراف دارد.

2. اگر خبري توسط رسانه هاي گروهي منتشر شده و علني شده است و به اصطلاح عيب كسي يا جمعي آشكار شده باشد، ما بايد به نحوي كه اشاعه فحشا نباشد و موجب آبرو ريزي مؤمن نگردد و با طي مراحل امر به معروف و نهي از منكر انتقاد كنيم. اما طنزپردازي و مسخره كردن وجه شرعي ندارد.

3. طنز آن گونه كه تعريف كرده اند، مانند سگ است كه به هيچ آبي پاك نمي شود. در تعريف طنز آورده اند: «طنز واژه اي عربي است و در واژه به معناي مسخره کردن، طعنه زدن، عيب کردن، سخن به رموز گفتن و به استهزا از کسي سخن گفتن است.»(منبع). بنابراين ما طنز سالم ناظر به برادران ديني نداريم؛ اما ناظر به كافران لجوج آن هم منوط به برخورداري از يك فائده عقلائي داريم؛ چنان كه در قرآن كساني خر و سگ خوانده شده اند. اما در عين حال گفته شده است كه اگر طنز موجب شود كه آنان نيز مقدسات ما را به سخريه بگيرند، طنزپردازي درباره كافران لجوج نيز حرام است.

4. طنز ناظر به شخصيت حقوقي مستلزم مسخره كردن فرد است يا جمع و در هر دو حال درست نيست. در قرآن آمده است كه نبايد گروهي گروه ديگر را مسخره كند. وقتي گفته شود، دولت يا مجلس و يا مانند آنها چنان كردند، اين به يك جمع معيني بر مي گردد و مسخره كردن آنان درست نيست.

پوزش مي خواهم.

سلام عليك آقا وكيلي

خوبي ؟ خوشي؟ سلامتي ؟

بابا شــــــــعر

يا علي ...

ايها الاستاد فخري، مرحبا بر فکر تو

مرحبا پارسي بلاگت ، ناز فکر بکر تو

نيک انديشي و نيکو پروراندي مطلبت

آفرين بر شعر ناب همطراز فکر تو

آنچه را در باب بعضي از وکيلان گفته اي

من بگويم،من بينديشم بسان فکر تو

از مقامي کي تواني بيش از اين چيزي شنيد؟

شعر او کي مي شود چون زايش آن فکر تو؟

به نام خدا

سلام عليكم

من عرض نكردم كه نبايد انتقاد كرد؛ بلكه عرض كردم كه نبايد مسخره و اهانت كرد و نيش و كنايه زد. افراد چه به لحاظ حقيقي و چه به لحاظ حقوقي محترم اند و لذا نبايد مورد تمسخر و اهانت قرار گيرند. انتقاد نوعي امر به معروف و نهي از منكر است. در امر به معروف و نهي از منكر شروطي وجود دارد. از جمله اين كه نبايد از حدود شرعي خارج باشد. در صورتي واجب است و به صورتب بايد انجام داد كه احتمال تأثير باشد. بايد با طي مراحل باشد. ابتدا نرم و غير مستقيم؛ سپس تند و مستقيم. ابتدا پنهاني و خصوصي و سپس آشكار و علني. نهي از منكر نبايد به اشاعه منكر و فحشا بيانجامد و جز آنها.

اين در حالي است كه طنز يعني آبرو ريختن. طنز يعني نيش زدن. طنز يعني عقده دل خالي كردن. طنز يعني مسخره كردن و خلاصه طنز يعني از حدود شرعي خارج شدن. عنايت داشته باشيد كه طنزي كه اغلب در جامعه ما صورت مي‏گيرد، ناظر به مؤمنان است كه به تعبير روايت نزد خدا احترامي به مثابه خانه كعبه دارند. طنز نسبت به كافران هم جايز نيست و آن در صورتي جايز است كه يك فايده عقلائي داشته باشد؛ نه آن كه نوعي مسخرگي را نهادينه كند.

آيا موافق اين سخنان هستيد يا نه؟

به نام خدا

سلام عليكم

جالب است. چند لحظه از نوشتن يادداشتم نگذشته بود كه شما پاسخ آن را نگاشتيد. بسيار مسرور و متشكرم.

من عرض نكردم كه خلاف شرعي صورت گرفته است. من گفتم طنزنويسي ولو به نحو كلي و مبهم با اخلاقي و عرفاني بودن سازگار نيست. كسي كه طنز مي نويسد يا مي سرايد، بايد حالت مسخره كردن به خودش بگيرد و اين بد حالتي است كه اگر ملكه شود، قلب آدمي را سياه مي كند.

شما عنايت داريد كه برخي با اين تلقي كه طنز يك امر مشروعي است، به جان برخي از افرادي كه به لحاظ سياسي مخالف آنها هستند، مي افتند و به آنان به طور معين و مشخص اهانت مي كنند و آنان را به باد مسخره مي گيرند و متأسفانه مطالبشان جزو منتخبات پارسي بلاگ هم قرار مي گيرد.

من از آنان خواسته ام كه چنين نكنند، اما اثر كمي داشته است و بهانه اشان اين است كه طنز اشكال ندارد. آيا طنز جز مسخره كردن و نيش و كنايه زدن است؟ آيا ترديدي داريم در اين كه اين امور به خصوص اگر ناظر به اشخاص معين و مشخصي باشد، خلاف شرع است؟

من فكر مي كنم، بهتر است، زبان ما نرم و دلسوزانه و برادرانه باشد و نه تيز و خصمانه و كنايه آميز. اگر چه من خودم تلاش مي كنم، اين گونه باشم. اما تصورم مي كنم كه باز خيلي كوتاهي مي كنم.

ببخشيد. تنها عرض ارادت بود. به دل نگيريد.

به نام خدا

سلام عليكم

اگرچه شعر شما خالي از واقعيت نيست؛ اما تصور مي كنم، اخلاق و عرفان شما با طنز و كنايه سازگار نيست. تلقي من اين است كه ما نبايد در عرض شرع چيزي به نام رويه ژورناليستي و طنز، مسخره كردن و نيش زدن به ديگران را تجويز كنيم و مشروعيت ببخشيم.

البته اين فضولي است و لذا سخنم را زياد جدّي نگيرد. ما مخلص شما هستيم. به هر حال ما بايد با آن مطرود پارسي بلاگ تفاوت داشته باشيم.

عاشق باشيد.