به نام خدا

سلام عليكم

من عرض نكردم كه نبايد انتقاد كرد؛ بلكه عرض كردم كه نبايد مسخره و اهانت كرد و نيش و كنايه زد. افراد چه به لحاظ حقيقي و چه به لحاظ حقوقي محترم اند و لذا نبايد مورد تمسخر و اهانت قرار گيرند. انتقاد نوعي امر به معروف و نهي از منكر است. در امر به معروف و نهي از منكر شروطي وجود دارد. از جمله اين كه نبايد از حدود شرعي خارج باشد. در صورتي واجب است و به صورتب بايد انجام داد كه احتمال تأثير باشد. بايد با طي مراحل باشد. ابتدا نرم و غير مستقيم؛ سپس تند و مستقيم. ابتدا پنهاني و خصوصي و سپس آشكار و علني. نهي از منكر نبايد به اشاعه منكر و فحشا بيانجامد و جز آنها.

اين در حالي است كه طنز يعني آبرو ريختن. طنز يعني نيش زدن. طنز يعني عقده دل خالي كردن. طنز يعني مسخره كردن و خلاصه طنز يعني از حدود شرعي خارج شدن. عنايت داشته باشيد كه طنزي كه اغلب در جامعه ما صورت مي‏گيرد، ناظر به مؤمنان است كه به تعبير روايت نزد خدا احترامي به مثابه خانه كعبه دارند. طنز نسبت به كافران هم جايز نيست و آن در صورتي جايز است كه يك فايده عقلائي داشته باشد؛ نه آن كه نوعي مسخرگي را نهادينه كند.

آيا موافق اين سخنان هستيد يا نه؟