گذر...
بنام خدا
سلام بر همه عزیزانم در پارسی بلاگ
امیدوارم که همه خوب و خوش و خرم باشید.
تابستانست و فصل تعطیلی و گرما. معمولاً جوانان هم سن و سال من(!) اوقات فراغت بیشتری دارند و فرصتهایی طلایی برای رشد و تعالی علمی، فکری و اجتماعی به وجود آمده است.(این که خیلی کلیشه ای شد...)
خب بگذریم...، که گذر، خوب چیزیه آقا! خوب! خوب! هم ورزش است،هم تفریح ، هم آدم در حین گذر، احیاناً دیدی به مناظر اینطرف و آنطرف می زند...
بگذریم...، که گذر، خوب چیزیه آقا! خوب! خوب! هم ممکنه آدم تو راه گذر، یه دوستی، رفیقی، همولایتی، همکلاسی چیزی رو ببینه و وایسه یه کم اختلاط.
بگذریم...، که گذر، خوب چیزیه آقا! خوب! خوب! گذر، به بدن آدم یادآوری می کنه که ساکن نیست. تمام وجودش با سرعت نور (که همان زمان باشه)، در حال حرکته...
بگذریم...، که گذر، خوب چیزیه آقا! خوب! خوب! گذر، قدیما به بعضی کوچه های خاص هم می گفته اند : گذر لوطی ممد، گذر هفت قلعه، گذر میراب و ...
بگذریم...، که گذر، خوب چیزیه آقا! خوب! خوب! گذر، لازمه جدائی ناپذیر زندگیست. گذر قانون زندگیست، همانگونه که آشنائی، تصادف زیبای زندگی...
بگذریم...، که گذر، خوب چیزیه آقا! خوب! خوب! بعضیا به گذرنامه، می گن گذر... گذرنامه هم چیز خوبیه، مجوز عبور از یک بدنه به دیگری... مجوز بدن است، اما دل...، نه.
و بالاخره بگذریم...، که گذر، خوب چیزیه آقا! خوب! خوب! گذر... همیشه اش هم البته خوبِ خوب نیست... بعضی وقتها تلخ میشه...، وقتی که پای دل...، پای دل وسط باشه...
بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم...