عشق من ! پاييز آمد مثل پار ..... باز هم ما باز مانديم از بهار

احتراق لاله را ديديم ما ..... گل دميد و خون نجوشيديم ما

بايد از فقدان گل خون جوش بود ..... در فراق ياس ، مشکي پوش بود

ياس بوي مهرباني مي دهد ..... عطر دوران جواني مي دهد

ياس ها ياد آور پروانه اند ..... ياس ها پيغمبران خانه اند

ياس يک شب را گل ايوان ماست ..... ياس تنها يک سحر مهمان ماست

ياس مثل عطر پاک نيّت است ..... ياس استنشاق معصوميت است

ياس را آيينه ها رو کرده اند ..... ياس را پيغمبران بو کرده اند

ياس بوي حوض کوثر مي دهد ..... عطر اخلاق پيمبر مي دهد

حضرت زهرا دلش از ياس بود ..... دانه هاي اشکش از الماس بود

داغ عطر ياس زهرا زير ماه ..... مي چکانيد اشک حيدر را به چاه