مشكل از آنجا نشئت مي گيرد كه در صورت گرفتاريم.
هميشه هر جا طرحي نو،سبكي نو به پا مي خيزد ،همه بي آنكه بيانديشند شروع به خرده گيري مي كنند. اگر ذره اي با تامل به آهنگ ها گوش كرده بوديد عمق معنا را در هياهوي آهنگ باز مي يافتيد.آنجا كه دل شيدا مي شود آهنگ اوج مي گيرد.
در ضمن به نظرم منظور نامجو وقتي مي گويد:موسيقي ايراني را با شعر جوري تلفيق کنيد که شعر از معنا تهي شود
يعني از راه زيبايي هاي آوايي شعر را حس كنيم .همانگونه كه مي توان به جاي اينكه يك عكس را ديد به آهنگ آن گوش سپرد.باور نداريد تحقيق جديد محققان را ببينيد.
