من دلم را محض تعارف تقويم ها «نو» نمي كنم؛ من از خودت عيدي اجابت مي خواهم. امسال با «تور» تنهايي، هزار بار در خودم سفر خواهم كرد: به شهر توبه... به آبادي الهي العفو... به دهكده دعا، كوچ مي كنم!
نسل سوم بغض هايش را به دست بادي مي سپارد تا در انتشار فرياد هيچ آرزويي پير نشود، نسل سوم انتظار را مثل پيك شب عيد خط به خط مي نويسد،... نسل سوم همراه تير دعا مي دود و كوچه آرزوهايش جملگي به خيابان خاطرخواهي ختم مي شود...