شروعم كن

شروعم كن غزل بانو، كه لبريز از هجا هستم

پُرم از واژه‏ى چشمت، لبت را آشنا هستم

شروعم كن غزل بانو، كه از احساس لبريزم

پُرم از پونه، بابونه، و من از ياس لبريزم

حريمِ باورُ پُر كن، تو از روياى بيدارى

بگو كه نيستم در خواب، بگو كه دوسْتم دارى

مرا چون دانه‏ى انگور، لبريز از صداقت كن

مرا در بينِ مژگانت، شبيه اشك قسمت كن

اگر زودم، اگر ديرم، در اين تقويمِ بى‏پايان

به آغازِ تو نزديكم، ببار اى ابرِ پُر باران

پُرم از مستىِ عطرِ دل انگيزِ گلايُل‏ها

پُرم از انتشارِ روحِ پُر پروانه‏ى گل‏ها

شروعم كن غزل بانو، بخوان من را به آرامى