شما هم كه يك دفعه تو سه روز شيش تا پست ميذارين بعد ده روز هيچي نميذارين .

با اين مادر مي توان به عنوان يك نماد از تجاوز گري و ظلم اين گونه سخن گفت و قطعا بسيار زيبا هم مي شود كه شده است . اما وقتي دقيق تر مي شوم حس مي كنم اين مادر هم به اندازه همان پدر كه دست بر چهره فرزندش گذاشته حس ترحم آدم را بر مي انگيزد .

برايش ناراحتم چون نمي دونم چه عاملي باعث ميشه يك زن در چنين جامعه ي مرفهي (به نسبت ) حاضر مي شود از خانه و كودك و زندگيش دل بكند و هم رزم هم رزمان خشن و به نسبت كثيفش شود .

دلم حتي بيشتر برايش ميسوزد چون هيچ وقت نمي تواند خيلي صحنه ها را فراموش كند .

بگذريم

با متن : بيچاره ملتي که قهرمان ندارد يا ... به روزم

خوشحال ميشم بهم سر بزنيد

يا علي