خدا در قرآن مي‌فرمايد:«الله نور السّماوات و الارض، مثل نوره کمشکوة فيها مصباح، المصباح في زجاجة، الزجاجة کانّها کوکب درّي... »(1)؛ خدا نور آسمان‌ها و زمين است. وصف نور خداوند همانند چراغداني است که در آن چراغي پرفروغ باشد. آن چراغ در حبابي قرار گيرد، حبابي شفّاف و درخشنده، همچون اختري فروزان ... .
«حافظ ابن مغازلي شافعي» در کتاب مناقب از «علي بن جعفر» آورده است که گفت:من از حضرت کاظم عليه السلام در مورد تفسير آيه شريفه پرسيدم که؛ «کمشکوة فيها مصباح» چه پيام و مفهومي دارد؟
آن حضرت فرمود: منظور از واژه «مشکوة» دخت پيامبر، «فاطمه» است و واژه «مصباح» دو نور ديده‌اش حسن و حسين هستند.
آنگاه از «کانّها کوکب دريّ» پرسيدم که فرمود:فاطمه در ميان زنان گيتي بسان اختري نورافشان است.
سپس از «يکاد زيتها يضيء» پرسيدم که فرمود: او در دانش و بينش چنان است که چيزي نمانده است که همه علوم و دانش‌ها، از او سرچشمه بگيرد.
و نيز از پيامبر آورده‌اند که فرمود: «... و نور ابنتي فاطمة من نور الله...»(2) ؛ نور دخت گرانمايه‌ام فاطمه از نور خداست.
پي‌نوشت‌ها:1- سوره 24، آيه 35.
2- بحارالانوار، ج 15، ص10.
منبع:کتاب فاطمة الزهرا؛ از ولادت تا شهادت، آية الله فقيد سيد محمدکاظم قزويني، ترجمه علي کرمي
قرآن كريم مىفرمايد: (اِمّا يَبلُغَنّ عِندك الكِبَر احَدُهُما او كِلاهما فلا تَقُل لهما اُفٍ و لا تَنهَرهُما و قُل لَهُما قولاٌ كريماٌ) (1)
"اگر يكى از آن دو يا هر دو، در كنار تو به سالخوردگى رسيدند به آنها حتى «اوف» مگو و به آنها پرخاش مكن و با آنها سخنى شايسته بگوى." و در جايي ديگر مىفرمايد:
ما سفارش كرديم به انسان كه احسان را نسبت به پدر و مادر فراموش نكند: (و وصّينا الانسانَ بِوالديهِ احساناٌ) (2)
و انسان را نسبتبه پدر ومادرش به احسان سفارش كرديم. (وقَضى ربُّك الاّ تعبُدوا الا اياهُ و بالوالدَينِ احسانا (3)
