هفت پشت عطش

زنده تر از تو کس نيست ؛ چرا گريه کنيم؟

مرگمان بادُ مباد آنکه تو را گريه کنيم

هفت پشت عطش از نام زلالت لرزيد

ما که باشيم که در سوگ شما گريه کنيم؟

رفتنت آينه ي آمدنت بود ؛ ببخش

شب ميلاد تو تلخ است که ما گريه کنيم

ما به جسم شهدا گريه نکرديم مگر؟

ميتوانيم به جان شهدا گريه کنيم؟

گوش جان باز به فتواي تو داريم ، بگو

با چنين حال بميريم و يا گريه کنيم؟

اي تو با لهجه ي خورشيد سراينده ي ما

ما تو را با چه زباني به خدا گريه کنيم؟

آسمانا! همه ابريم ، گره خورده به هم

سر به دامان کدام عقده گشا گريه کنيم؟

باغبانا! ز توُ چشم تو آموخته ايم

که به جان تشنگي باغچه ها گريه کنيم .

آري فقط براي او

يا هو