پيام

سيدمحمدرضا فخري
91/8/29

+ سلام بر دوستان بنظرتون چطور مولا اميرالمومنين عليه السلام در جنگ ها از جمله صفين اينهمه مردم را *به شرکت در جنگ تحريک و تشويق مي کردند* اما مولا اباعبدالله الحسين عليه السلام در کربلا به همراهان در مقاطع زماني مختلف مي فرمودند *بازگرديد و نمانيد*، اينها با من کار دارند...

رقيه کنيز بي بي زهرا 98/5/17

سلام عليکم .. يکي از علتهاش اينه که کربلا بناست در تمام عرصه ي تاريخ نور افشاني کنه و راه گشاي همه ره جويان راه حق باشه ... جبهه ي امام حسين بايد سر تا سر نورانيت باشه تا بتونه چنين کار مهمي روانجام بده .. روي همين اساس نبايد هر کسي در اين جبهه حضور داشته باشه. اينجا بايد فقط مرداني حضور داشته باشند که در اوج اخلاص و عبوديت باشند .

مطلب بعداين که نوع مبارزه در کربلا يک تفاوت اساسي با نبردهاي ديگه داشت. جبهه ي حسين جبهه اي روشن گرانه بود نه جبهه ي رزمي متداول ... حضرت در اين مبارزه قصد داشتند از يک طرف اوج ذلت و پستي جبهه ي باطل را به همه نشان دهند و از طرف ديگر اوج عزت وشکوه جبهه ي حق را به نمايش بگذارند و اين نمايش نيازي به سرباز و سياهي لشکر ندارد.

جنگ هاي زمان امير المومنين جنگ هايي نبود که به شخصيت امام و مقام و رتبه امام تنها وارد باشد.. امام جنگ کربلا و قيام امام حسين ع يک جنگ و نزاغ و خونريزي بر عليه خاندان پيامبر بخصوص امامت ايشان و حکميت ايشان بود

نمي دونم! حتماً شرايط زماني فرق داشته ديگه.

اولا حضرت علي (ع)يارانشان را براي جنگيدن و شکست دادان دشمن آماده ميکردن و هدفشان لشکرکشي براي دشمن و شکست دادن او بود اما امام حسين (ع)به همراه خانواده و اهل بيتش به دعوت کوفيان به آنجا ميرفتند و حرکت ايشان يک نهضت بود نه جنگ!ثانيا در لشکر امام علي (ع)اگر يارانشان بصيرت داشتند و گرفتار مکر عمروعاص نمي شدند پيروز ميدان بودند.

اما در کربلا جنگ کاملا نابرابر بود به گونه اي که امام حسين (ع)شب عاشورا به يارانشان فرمودند هرکس فردا بماند کشته خواهد شد

سلام بر سيد و سالار پارسيبلاگ.مهندسجان بهتراز مادرجريان هستيدکه جدبزرگوارتان تان درمسير عشق تاکربلادرمنازل مختلف افرادزيادي رادعوت به پيوستن کردندکه عده اي ازآنهاکه نپذيرفتندتاآخرعمرپشيمان ونالان بودند.برداشتن بيعت واين فرمايش حضرتکه برويدبعداز قطعي شدن ماجراوآن شرايط که لشکر اعداء ده ها و صدها برابر بودو کاملا معلوم بود که مسير، تک راهه شهادت است حضرت بيعتشان را برداشتند.اي داد بيداد از آن روز

اي داد بيداد از آن روز - *مهاجر*

عرض تاييد نسبت به فرمايش جناب مهاجر و اضافه کردن اين نکته که به نظر افرادي که شب عاشورا امام حسين را تنها گذاشتند اگر حضرت بيعتشان را برنمي داشتند باز هم شبانه فرار مي کردند و با اين کار بيعت و عهدشان را امام معصوم را شکسته بودند که گناهي نابخشودني است اما امام حسين با بزرگواري راه را براي ايشان بازکردند که بروند

ضمن اينکه اگر هم مي ماندن در آن وانفساي روز عاشورا دوام نمي آوردند و احتمال زياد در اوج جنگ را مي گريختند يا به لشکر يزيد ميپيوستند که اين احتمالا هم در روحيه لشکر ابي عبدالله اثر منفي داشت و هم در روحيه دشمن اثر مثبت و آن افراد گريزان را تا ابد منفر و مورد لعن مي کرد همانطور که پيوستن حر او را تا ابد شايسته ستايش کرد ... و آقاست آن مردي که کرمش اجازه نمي دهد زمينه شقي شدن کسي را فراهم آورد ...

پيام امام حسين (ع) براي اين است که سره از ناسره تشخيص داده شود چون ناسره هاي کوفه کم نبودند

سلام عليکم ، امام علي عليه السلام سر جنگ داشتند ولي امام حسين عليه السلام قصد جنگ نداشتند .

برا اينکه امام حسن عليه السلام صلح کرده بودن ، و موضوع روشن کردن اين بود ، که امام حسين عليه السلام نيست که صلح نامه رو زير پا گذاشته ! و جنگ طلبه ! پس صورت مسئله ي شما نياز به توضيح داره ! يعني آيا دو تا جنگ رو دارين مقايسه مي کنين !؟ که هردوش از طرف امام راه افتاده !؟

در حاليکه چنين نيست ! امام علي عليه السلام سر جنگ با معاويه داشت ! و بعضي مي گفتن سياست داشته باشه ! و تشويق و تحريک امام عليه السلام ناظره بر اينه که بعضي با اون حرفا سست شدن !

ولي حرفا در زمان امام حسين عليه السلام از اين دست نبود ! مثلا اين بود که نره ! خب اوني که بقول شما سر جنگ داره ! چرا بره !؟ نه تنها واميسته ! بلکه ميره ! بجنگه ! و اي دوتا :"رفتن" فرق دارن با هم ! چيزي که روشن نشده هنوزم همينه ! که گفته ميشه امام رفت که بجنگه !

بله ! رفتن امام معني جنگم ميده ! ولي نه اون جنگي که بره بجنگه ! و برا جمع آوري نيروي جنگي بقول شما تحريک و تشويق داشته باشه ! برا همينه که زن و بچه رو برداشت رفت ! نه فقط مثلا برادر و پسران و اونم جوانان ! ي که جنگي باشن ! نه مثلا بچه مثل آقا علي اصغر عليه السلام !

ناگفته نمونه که امام حسين عليه السلام مثل امام علي عليه السلام بر مسند خلافت نبودن ، حتي در مدينه ! که مردم حتي مدينه رو هم تحريک و تشويق کنن .

من عراق رفتم کربلا رفتم در کربلا همه کشته ميشدن ولي در زمان حضرت علي عليه السلام همه کشته نميشدن در کربلا همه شهدا با هم دفنن بني هاشم و بقيه ولي در زمان حضرت علي اينطور نبود انگار مثلث فداکاري با حضرت عباس کليد ميخوره همه يکطرف در يک جا نزديک امام حسين همشون

دستاي حضرت عباس عليه السلام هر کدوم يکطرف در بازار خودش من نتونستم ببينم ميگن ضريح حضرت عباس عين صندوقچه حضرت ابراهيم ميمونه از بخش ويلچريا راهم ندادن از اون طرفش انقدر هجوم خانوما که احتمال ميدم ايرانين عين ضريح امام رضا از دور دست دراز کردم

من فکر ميکنم چون حضرت علي امکان پيروزي داشت امام حسين همه شهيد ميشدن معاويه مکار بود بايد ميجنگيدي پيروزي هم بود معاويه اظهار اسلام ميکرد يزيد ميمون باز و شراب خوار بود

يزيد نماز،نميخوند ميگفت من خليفه مسلمانانم با من بيعت کن شرابم ميخورد زن باز و ميمون باز بود هرکي هم ميرفت شهيد ميشد لا اکراه في الدين آيت الکرسي قد تبين الرشد من الغي