يک زماني به سينما تربيت معترض بودم که چرا در ايام محرم و صفر، تعطيل مي‌کند. برايم قابل درک نبود که چرا به جاي تعطيل کردن، از فيلم‌هاي مرتبط با آن ايام استفاده نمي‌کند. آن آقا مي‌گفت سينما براي سرگرمي است؛ اين ايام هم زمان عزاست؛ زمان سرگرمي نيست.
حالا که تقسيم‌بندي محصور شما را در رابطه با هنري به نام سينما مي‌بينم، عملکرد سينما تربيت و نگاه مدير (تاجر) آن سينما را درک مي‌کنم.
شما وقتي تنها توجيه عقلائي براي تماشاي فيلم را «سرگرمي» يا «اشتغال مستقيم يا مرتبط» مي‌دانيد، ديگر چه مبناي مشترکي باقي مي‌ماند؟
شايد قسم سومي هم براي کسي متصور باشد. اين حصر شما، يعني که «انتقال معرفت» از طريق سينما را کلا منتفي مي‌دانيد. براي همين ترجيح مي‌دهيد فقط در اوقات خستگي و وقت‌هاي از دست‌رفته فيلم نماشا کنيد و عقلائي نمي‌دانيد که يک نفر، يکي از بهترين ساعت‌هاي روزش را صرف تماشاي يک فيلم سينمايي کند که مي‌تواند معرفتش را صدها برابر منبر و محراب و مسجد، افزايش دهد.
براي خيلي‌ها اين طور نيست. سينما و داستان، ارزشش خيلي بيش از اين چيزي است که در تصور شماست. تعبير «مکمل وجود انسان» که در بيان رهبر معظم انقلاب هست، يعني که قرار نيست فقط در زمان‌هاي خستگي يا اشتغال مستقيم، با اثر هنري مواجه شد.
علت اينکه اين مطلب شما، از طرف بنده پاسخي نداشت، اين بود که شما داشتيد درباره? «صرف وقت براي سينما» بحث مي‌کرديد؛ در حالي که اصلا مفهوم «سينما» بين من و شما کاملا متفاوت بود.
توصيه مي‌کنم اين مجموعه سخنان را يک بار مطالعه کنيد و بعد دوباره متن خودتان را مرور کنيد:
ضمنا بنده به خاطر «سرگرمي» يا احساس وظيفه و «اشتغال مستقيم يا مرتبط» داستان نمي‌خوانم و فيلم هم نمي‌بينم. عمرا ارزشمندتر از اين حرف‌هاست.